Orkiestra św. Mikołaja

z dawna dawnego

cd/mc 2000

Na płycie tej można znaleźć ostatnie odkrycia ze świata, z którym już nigdy się nie spotkamy. Jest ona odpowiedzią na dręczące nas pytana: Jak ocalić świat, który teraz nazywamy "folkorem"? Jak o nim mówić i myśleć? Jak pogodzić go z naszym światem?
Nie dążymy jednak do uwspółcześniania ludowego pierwowzoru, lecz raczej do dopisania mu "ciągu dalszego" wynikającego zarówno z otaczającej nas współczesności jak i z naszej wiedzy i wrażliwości na tradycję, które dało nam zgłębianie kultury ludowej. Orkiestra św. Mikołaja powstała w 1988 r., a od 1992 r. działa w Akademickim Centrum Kultury "Chatka Żaka" Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Skupia ludzi, którzy chcą przeżyć przygodę z folklorem.
Oto kolejna z takich przygód, trzecia - po "Czasie do domu" i "Krainie Bojnów" - płyta kompaktowa w dyskografii zespołu. "Z dawna dawnego" zawiera głownie piosenki ze wschodu naszego kraju, a szczególnie z Lubelszczyzny, która słynie z archaiczności ludowych melodii i tekstów. Na płycie pojawiają się też wątki rumuńskie, litewskie, huculskie i kazachskie.
Muzyki tej nie należy traktować jako autentycznej czy też rekonstruowanej. Jest to nasza własna opowieść o świecie, który przeminął, ale który jest dla nas niezmiernie ważny.

...W całéj bowiem owéj muzyce, podobnie jak i w słowach, daje się dostrzegać parę dawnych typów, które mimo wyginania się melodyi wedle coraz to nowszych tekstów i dodatków (obok dawnych), niby mchem starości porosłe rdzenie a raczéj korzenie, od niepamiętnych czasów zachowały się i rozgałęziły na rozległym ziemi obszarze.
Typy takie dają niejako zasadę, tonalność, podobnie jak dźwięki organu mowy dają ją na język. Z wątku takiego w danéj prowincyi w ten a nie inny sposób wysnuwa się, przeciąga i ucina nić melodyi, raz dłużéj to znów krócej, to szybko i żywo, to powoli i ospale, to gładko to chropawo, to w jednę, to w drugą stronę, a zawsze wiernie swojéj zasadzie.
Z takiego źródła wybiwszy się melodyja, płynie kręto lub prosto nakształt rzeki, a dotykając w biegu prowincyi pewnéj, wciska nurty w łożysko szczupłe i głębokie, jakie sobie urobiła, to znów rozlewa się szeroko a płytko na postronne błonia i mielizny; przecież massa jéj wód te same prawie zawsze okazuje cząstki składowe, nasycane zwolna tylko nowo przybywającemi naleciałościami.

Na postawie Oskara Kolberga
Sandomierskie, [w:] Dzieła wszystkie, tom 2, Kraków 1962, str. 9-10.

Spis utworów

1. Bez kochania [2:46]
2. Ptaszek [5:24]
3. Przepióreczka [2:27]
4. Ptasie wesele [3:24]
5. Bydło [5:41]
6. Masło [2:58]
7. Owce [4:06]
8. Paw [3:57]
9. Z Wieniawskiego [3:41]
10. Dunaj [3:42]
11. Przyszła z Polski nowina [5:15]
12. Prawdziwa opowieść [4:04]
13. Trzy cery [4:14]
14. Pod Kamieńcem [3:52]
15. Czaruchy [4:57]
16. Pieśni śratalne [8:01]
17. Ballada o trzech Rusach [8:23]

Więcej informacji: autorzy, teksty, recenzje, zamów płytę

««« wróć